Пешниҳоди давлати Олмон барои ислоҳи қонуни шаҳрвандӣ, шомили як давраи иқомати кӯтоҳтар ба унвони зарурат аст ва ба афроди бештаре иҷозаи дарёфти тобеияти дугонаро медиҳад. Албатта намояндагони парлумон бояд ин лоиҳаро таъйид кунанд.
Давлати Олмон рӯзи чаҳоршанбе пешниҳодеро барои ислоҳи қонуни шаҳрвандии ин кишвар ироа кард. Албатта ин лоиҳа бояд дар ду парлумони Олмон ба таъйид бирасад.
Нэнси Фазер, вазири кишвари Олмон, ҳангоми ироаи ин ислоҳот ба матбуот гуфт: “ин яке аз муҳимтарин пружаҳои давлати эътилофӣ аст.”
Аз лоиҳаи ислоҳи шаҳрвандӣ чӣ медонем?
Ин барнома имкони тобеияти дугонаро фароҳам мекунад, фароянди тобеиятро содда месозад ва муддати замони мавриди ниёзи дархости тобеиятро аз ҳашт сол ба панҷ сол коҳиш медиҳад.
Касоне, ки сатҳи болое аз омезиш дар ҷомеа ва маҳоратҳои пешрафтаи замони олмониро аз худ нишон диҳанд, метавонанд пас аз се сол тобеияти худро таҳти ин пешнавис дарёфт кунанд. Албатта касоне, ки ба ҳимояти давлатӣ вобаста ҳастанд, воҷиди шароити дархости шаҳрвандӣ нахоҳанд буд.
Хабаргузории Олмон гузориш дод, ки ин пешнавис сароҳатан афродеро, ки ба далели иртикоби ҷурми яҳудиситезӣ ё ҷароими нажодпарастона маҳкум шудаанд истисно мекунад.
Ин ислоҳот ҳамчунин барои содда кардани масири дарёфти шаҳрвандӣ аъзои насли “коргари меҳмон”-и Олмон, ки дар даҳаи 1960 умдатан аз Туркия ба ин кишвар омада буданд, тарроҳӣ шудааст. Бар асоси ин пешниҳод, афроди ин насл фақат бояд як озмуни шифоҳӣ барои нишон додани маҳорати забони олмонияшон бигузаронанд.
Ин тарҳ ҳамчунин ба афроди бештаре иҷоза медиҳад то тобеияти дугона дошта бошанд, аз ҷумла афроде, ки аз ҷомеаи туркиёиҳо ҳастанд. То ба алъон, ҳақи доштани тобеияти дугона ба таври куллӣ ба шаҳрвандони Иттиҳодияи Аврупо ва Суид дода мешуд, агарчи истисноҳое ҳам вуҷуд дорад.
Давлат ба думболи рафъи мушкили камбуди нерӯи кор аст
Ислоҳоти шаҳрвандӣ тааҳҳуди бузурге аст, ки тавассути давлати эътилофӣ садри аъзам Олаф Шолтс дода шудааст. Давлати Олмон ба думболи ҷазби коргарони хориҷӣ барои ҷуброни камбуди нерӯи кор аст.
Фазер гуфт: “мо дар миёнаи як рақобати ҷаҳонӣ барои беҳтарин истеъдодҳо ҳастем. Аммо мо танҳо замони беҳтарини истеъдодҳоро ба даст хоҳем овард, ки онҳо битавонанд дар ояндаҳое қобили пешбинӣ ба таври комили бахше аз ҷомеаи мо шаванд.” Ба гуфтаи Фазер ин қонун мунъакискунандаи “ҷомеъаи мутанаввеъ”-и Олмон аст. Ў идома дод, ки иҷоза додан барои тобеияти дугона ба ин маънӣ аст, ки мардум “маҷбӯр нестанд бахше аз ҳувияти худро канор бигузоранд”.